Η εξαφάνιση των Καρτοτηλεφώνων στην Ελλάδα, Ηλιούπολη, Αττική

Τα καρτοτηλέφωνα αποτέλεσαν για σχεδόν δύο δεκαετίες ένα αναπόσπαστο κομμάτι του αστικού τοπίου και της καθημερινής ζωής στην Ελλάδα. Εισήχθησαν από τον ΟΤΕ στις αρχές της δεκαετίας του 1990, αντικαθιστώντας τους παλιούς κερματοδέκτες και έφεραν μια σημαντική αναβάθμιση στην επικοινωνία μέσω της χρήσης της προπληρωμένης τηλεκάρτας.

Η χρυσή εποχή τους ήταν τα μέσα και τέλη της δεκαετίας του 1990. Οι χαρακτηριστικοί κίτρινοι θάλαμοι βρέθηκαν σε κάθε γωνιά της χώρας, προσφέροντας έναν αξιόπιστο και εύκολο τρόπο επικοινωνίας. Ήταν η λύση για όσους βρίσκονταν μακριά από το σπίτι, για φοιτητές και για όσους δεν είχαν ακόμα τηλέφωνο, με τις τηλεκάρτες να κυκλοφορούν σε διάφορες τιμές και συλλεκτικές εκδόσεις, γίνοντας ένα μικρό κομμάτι λαϊκής κουλτούρας.

Ωστόσο, η κυριαρχία τους ήταν βραχύβια. Η ραγδαία επέλαση της κινητής τηλεφωνίας από το 1997 και μετά άλλαξε δραματικά τις συνήθειες επικοινωνίας. Ο καθένας μπορούσε πλέον να έχει το προσωπικό του τηλέφωνο στην τσέπη, καθιστώντας την ανάγκη για κοινόχρηστους τηλεφωνικούς θαλάμους περιττή.

Ακόμη και η μαζική εγκατάσταση νέων καρτοτηλεφώνων ενόψει των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας το 2004 δεν μπόρεσε να αναστρέψει την πτωτική τάση. Η χρήση τους μειώθηκε δραματικά χρόνο με τον χρόνο, με αποτέλεσμα οι τηλεφωνικοί θάλαμοι να παραμένουν ολοένα και περισσότερο ανενεργοί.

Σήμερα, τα εναπομείναντα καρτοτηλέφωνα έχουν πλέον μετατραπεί σε απομεινάρια μιας άλλης εποχής, συχνά βανδαλισμένα ή απλώς εμπόδια στα πεζοδρόμια. Ο σταδιακός προγραμματισμός αποξήλωσής τους από τους δήμους, όπως αυτός που ξεκίνησε στην Αθήνα, σηματοδοτεί το οριστικό τέλος τους.

Τα καρτοτηλέφωνα πέρασαν αθόρυβα στην ιστορία, αποτελώντας πλέον ένα σύμβολο του τρόπου με τον οποίο επικοινωνούσαμε πριν από την ψηφιακή εποχή.