Αρχαία Ελληνικά Όπλα

Τα Αρχαία Ελληνικά Όπλα αποτέλεσαν σημαντικό στοιχείο της ιστορίας και του πολιτισμού της αρχαίας Ελλάδας. Κάθε όπλο είχε συγκεκριμένες χρήσεις και ήταν προϊόν προηγμένων τεχνικών και εξειδικευμένων εργαλείων. Τα όπλα αποτελούσαν επίσης στοιχείο του στρατιωτικού πολιτισμού της αρχαίας Ελλάδας. Χρησιμοποιούνταν σε μάχες, τελετές και αθλητικές διοργανώσεις, ενώ ποίκιλαν σε τύπους και λειτουργίες ανάλογα με την εποχή και την περιοχή και χωρίζονταν σε επιθετικά και αμυντικά. 

Δόρυ

Το δόρυ ήταν το κύριο όπλο των οπλιτών, το οποίο είχε μήκος περίπου 2–3 μέτρα. Αποτελούνταν από ξύλινο κορμό, συνήθως από ξύλο φράξου ή κρανιάς, και διπλή αιχμή από σίδηρο και χαλκό. Η αιχμή στο πάνω μέρος ονομαζόταν «αιχμή δόρατος», ενώ στο κάτω μέρος υπήρχε ο «σαυρωτήρ», που χρησίμευε για ισορροπία και αντίβαρο. Χρησιμοποιήθηκε ευρέως κατά την αρχαϊκή και κλασική περίοδο, ιδιαίτερα σε μάχες όπως η Μάχη των Πλαταιών.

Ξίφος

Το ξίφος ήταν ένα μικρότερο όπλο που χρησιμοποιούνταν για μάχες σώμα με σώμα. Έχει μήκος περίπου 60–80 εκατοστά και κατασκευαζόταν από σίδηρο ή μπρούντζο. Τα ξίφη της μυκηναϊκής περιόδου ήταν συχνά διακοσμημένα με χρυσές λεπτομέρειες, όπως φαίνεται από ευρήματα στην Μυκήνες. Κατά τη γεωμετρική περίοδο, οι σχεδιαστικές γραμμές των ξιφών έγιναν πιο απλές, αν και η λειτουργικότητα παρέμεινε αμείωτη.

Ασπίδα

Η ασπίδα ήταν ένα από τα πιο κρίσιμα αμυντικά όπλα. Η ασπίδα των οπλιτών, γνωστή ως «όπλον», είχε διάμετρο περίπου 90 εκατοστά και κατασκευαζόταν από ξύλο καλυμμένο με χαλκό. Το κεντρικό της σημείο ονομαζόταν «πόρπαξ», όπου τοποθετούσε ο πολεμιστής το χέρι του, και η περιφέρειά της ονομαζόταν «αντιλαβή». Οι ασπίδες είχαν συχνά παραστάσεις από μυθολογικές σκηνές και ήταν σημαντικές στη φάλαγγα.

Τόξο

Το τόξο ήταν το κύριο όπλο των τοξοτών και συνδυαζόταν με βέλη από ξύλο και αιχμές από πυριτόλιθο ή σίδηρο. Οι Κρήτες τοξότες ήταν ιδιαίτερα διάσημοι για τις δεξιότητές τους, ενώ το τόξο χρησιμοποιήθηκε από τη μυκηναϊκή έως τη ρωμαϊκή περίοδο.

Κοπίς

Η κοπίς ήταν ένα καμπυλωτό ξίφος που χρησιμοποιούνταν για κοψίματα. Ήταν ιδανική για ιππείς λόγω του σχεδιασμού της και είχε μήκος περίπου 50–70 εκατοστά.

Βέλη

Τα βέλη ήταν φτιαγμένα από καλάμι ή ξύλο και φέρουν αιχμές από σίδηρο ή χαλκό. Οι αιχμές τους συχνά διέθεταν δηλητήριο για μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα.

Σάρισα

Η  Σάρισα ήταν μακρύ δόρυ, χαρακτηριστικό της μακεδονικής φάλαγγας.

Καταπέλτης

Ο καταπέλτης ήταν ένα πολιορκητικό όπλο που αναπτύχθηκε κατά την ελληνιστική περίοδο. Χρησιμοποιούσε την ένταση ενός στριμμένου σχοινιού για την εκτόξευση λίθων ή βελών. Είχε μήκος 3–5 μέτρα και ήταν κατασκευασμένος από ξύλο και μέταλλο.

Οι τεχνικές κατασκευής αυτών των όπλων συχνά περιελάμβαναν τη χρήση ειδικών εργαλείων όπως σφυριά, πένσες και καμίνους, τα οποία βρίσκονταν σε εργαστήρια σε πόλεις όπως η Κόρινθος και η Αθήνα. Τα υλικά συλλέγονταν από τοπικές πηγές, όπως τα σιδηρουργεία της Λακωνίας ή τα ορυχεία της Λαυρεωτικής.