Κριστόφ Κισλόφσκι (Krzysztof Kieślowski), Σύνοψη

‘Ενας από τους πιο γνωστούς Πολωνούς σκηνοθέτες παγκοσμίως,  κυρίως λόγω των τριών ταινιών του την Μπλε την Άσπρη και Κόκκινη που πήραν το όνομά τους από τα χρώματα της Γαλλικής σημαίας.

Τα πρώτα του βήματα στον κινηματογράφο έγιναν με τη σκηνοθεσία ντοκιμαντέρ βασισμένα στην καθημερινή ζωή των κατοίκων, τις εργασίες τους και τα προβλήματα που ήταν υποχρεωμένοι να λύσουν, πολλές φορές μόνοι τους χωρίς την βοήθεια του κράτους.Ο τρόπος παρουσίασης αυτών των ντοκιμαντέρ έγιναν η αφορμή να συγκρουστεί με τις εκάστοτε αρχές, αν και δεν είχαν εμφανή σχολιασμό από την μεριά του σκηνοθέτη και δεν παρουσιάζαν ξεκάθαρα τις πολιτικές του θέσεις.

Οι μετέπειτα ταινίες του ήταν επίσης φτιαγμένες σε στυλ ντοκιμαντέρ. Ήταν βασισμένες σε μεγάλα καστ πολλές φορές από ανθρώπους που δεν ήταν επαγγελματίες ηθοποιοί, κάτι που βοηθούσε στον κοινωνικό ρεαλισμό που απέπνεαν και στην προβολή του καταπιεστικού καθεστώτος τόσο για το άτομο, προσωπικά όσο και για το άτομο  ώς μέλος μιας κοινότητας.

Αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τις ταινίες - ντοκιμαντέρ όταν  κάποια πλάνα από το Station το 1981 χρησιμοποιήθηκαν σχεδόν σαν αποδεικτικό υλικό σε μια ποινική υπόθεση. Ένας ακόμη παράγοντας για αυτή του την απόφαση ήταν η επιβαλλόμενη λογοκρισία που τον ανάγκαζε σε διορθώσεις τόσο των γυρισμάτων, όσο και του μοντάζ ώστε να είναι συμβατός με τα ζητούμενα της. Για παράδειγμα το Blind Chance προβλήθηκε στις αίθουσες το 1987, έξι χρόνια μετά την ολοκλήρωσή του.

Στην ύστερη φιλμογραφία του τη δεκαετία του 1990  ξεχωρίζει μια αριστουργηματική τηλεοπτική  σειρά με τίτλο Degalogue. Η τηλεοπτική σειρά που έγινε με χρηματοδότηση της Γερμανίας αφορούσε 10 επεισόδια με θέμα τις ηθικές αξίες που προκύπτουν από τις 10 εντολές. Ο σκηνοθέτης αν και δέχτηκε πολλές επικρίσεις και από το καθεστώς και απο την εκκλησία για την σειρά, αποφάσισε να την ολοκληρώσει ο ίδιος, παρότι αρχικώς είχε προγραμματιστεί να γίνει με διαφορετικους σκηνοθέτες. 

Την δεκαετία του 2000 μια χρηματοδότηση από τη Γαλλία αυτή τη φορά, του έδωσε τη δυνατότητα να δημιουργήσει τις τέσσερις ταινίες που ήταν και οι τελευταίες του. Πρώτη από αυτές, που η επιτυχία της του έδωσε τη δυνατότητα να προχωρήσει στις επόμενες ήταν “Η διπλή ζωή της Βερόνικα” που πραγματεύεται με τρόπο κινηματογραφικά ονειρικό τη διττή ζωή των ανθρώπων.  

Οι επόμενες τρεις ταινίες πραγματεύονται τις αρχές της ελευθερίας της αδελφοσύνης και της ισότητας, αξίες που αποτελούσαν τα οράματα της Γαλλικής επανάστασης και χρωμάτισαν τη σημαία της Γαλλίας. Οι αξίες αυτές μέσα από τις ταινίες του Κισλόφσκι προβλήθηκαν σκόπιμα κατα τη γνώμη μας με ασάφειες και κάποια δόση ειρωνείας. δύο χαρακτηριστικά που έδωσαν στην τρολογία μια ανθρώπινη διάσταση χωρίς υπερβολές που συνέβαλαν μαζί με την κινηματογραφική τους ποιότητα στην μεγάλη τους δημοφιλία και στην επιτυχία.

Ο Σκηνοθέτης πέθανε το 1996 δύο χρόνια περίπου μετά τη ολοκλήρωση της διανομής της τριλογίας του στα 55 του χρόνια.