Καμένα κουκουνάρια στο χώμα

Τα καμένα πεύκα λυγίζουν από το βάρος των κλαδιών τους, ο κορμός σπάει και πέφτουν. Δεν μπορούν να συγκρατήσουν τη βροχή. Το νερό παρασέρνει το χώμα και τις πέτρες. Τα καμένα δέντρα μένουν να σαπίσουν. Να επιστρέψουν το υλικό τους στο έδαφος, να το κάνουν γόνιμο για την επόμενη γενιά.

Τα κουκουνάρια μαύρα, χωρίς σπόρους περιμένουν πάνω στο χώμα τη σειρά τους. Η ζωή βρίσκει τον τρόπο να τα αξιοποιήσει. Τίποτα δεν πάει χαμένο στο κύκλο της. Τα καμένα κουκουνάρια είναι ήδη, μακρινοί πρόγονοι της νέας βλάστησης.

Είμαστε θεατές μιας μικρής στιγμής αυτής της διαδικασίας. Είναι αργή για τα μέτρα μας. Τόσο αργή που έχουμε τη ψευδαίσθηση ότι δεν συμβαίνει.