Μάνος Κατράκης, Μικρό Βιογραφικό

Γεννήθηκε στην Κρήτη αλλά ουσιαστικά μεγάλωσε στην Αθήνα αφού ήρθε με την οικογένεια του σε ηλικία επτά ετών. Η πρώτη του παρουσία στο θέατρο που ήταν καθοριστική για την μετέπειτα καλλιτεχνική του πορεία έγινε σε ηλικία είκοσι ετών και ένα χρόνο αργότερα έκανε την πρώτη του κινηματογραφική εμφάνιση στην βωβή ταινία του Κώστα Λελούδα: “Λάβαρο του 1821” 

Σήμερα θεωρείται ένας από του μεγαλύτερους Έλληνες ηθοποιούς όχι μόνο για την υποκριτική του δεινότητα αλλά και για την αφοσίωση του στα γράμματα. Οι παραστάσεις του στο Λαϊκό θέατρο που ο ίδιος δημιούργησε και οι απογευματινές παραστάσεις του με απαγγελίες ποίησης και αφηγήσεις έχουν πιθανόν οριοθετήσει ποιοτικά  τον τρόπο μετάδοσης ενός θεατρικού ή  φιλολογικού έργου στο κοινό. 

Ογκόλιθος! Φωνητικά, σωματικά και ψυχικά. Δεν υπάρχει κανένα ποίημα και κανένας ρόλος που να μην μπόρεσε να αποδώσει με επάρκεια που να πλησιάζει την τελειότητα. Από τον μάγο Πρόσπερο στη "Τρικυμία"  μέχρι τον σύζυγο στο “Δάκρυα για την Ηλέκτρα” και από τις ερμηνείες στις κάπως αφελείς ταινίες του Ξανθόπουλου  μέχρι τις απαγγελίες των ποιημάτων του Ρίτσου που σε κάνουν να ανατριχιάζεις και να δακρύζεις ακόμη και αν διαφωνείς πολιτικά.   

Αλύγιστος. Παρέμεινε πιστός στις ιδέες του σε βάρος της καριέρας και πολλές φορές της επιβίωσης του. ‘Έζησε μια ζωή γεμάτη τρικλοποδιές από ένα καθεστώς που ήθελε να τον υποτάξει να τον αλλάξει και να τον τιμωρήσει και με εξορία για εφτά χρόνια. Αυτός, παρέμεινε ανυπόταχτος. Υπέμεινε τις δυσκολίες απαντώντας με την τέχνη του. Έψαχνε αδιάκοπα τη σωστή  μούτα (γριμάτσα), τον ακριβή τόνο της εκπληκτικής φωνής του, τη κατάλληλη κίνηση του σώματος για να ερμηνεύσει σωστά  και να μείνει πιστός στο προφίλ του. Έβαζε την υπογραφή του σε κάθε έργο που ερμήνευε και είχε  την ικανότητα να διαφοροποιεί συνεχώς την ερμηνεία του αφού πίστευε ότι κανένας ρόλος δεν ολοκληρώνεται ποτέ.  

Επαγγελματίας. Για τον Κατράκη δεν υπήρχε μικρός ή μεγάλος, δύσκολος ή εύκολος ρόλος. Όλοι οι ρόλοι απαιτούσαν τον κατάλληλο χειρισμό και την κατάλληλη προετοιμασία. Κάθε ρόλος απαιτούσε προσπάθεια, επιμονή και μόχθο. Δεν είναι τυχαίο ότι θεωρούσε την εξορία του σαν τον χρόνο που έκανε τις καλύτερες διακοπές του. Παρά τις κακουχίες και  τις κακοποιήσεις που είχε υποστεί,  του έλειπε ο καθαρός αέρας της υπαίθρου  μέσα στους κλειστούς χώρους των θεάτρων που δούλευε ατελείωτες ώρες.  

Πολυσχιδής επίσης. σκιτσογράφησε, έγραψε ποίηση, μελέτησε σε επίπεδο έρευνας την υποκριτική, σκηνοθέτησε, δίδαξε. Συνεργάστηκε με τους μεγαλύτερους Έλληνες ηθοποιούς και έδρασε στο θέατρο, το ραδιόφωνο και τον κινηματογράφο.

Έσβησε το 1984 λίγο μετά τη συμμετοχή στην ταινία του Θ.Αγγελόπουλου, "Ταξίδι στα Κύθηρα".  Η τελευταία του αυτή συγκλονιστική ερμηνεία είναι άξια θαυμασμού τόσο της υποκριτικής του όσο και του σθένους του αφού κατά γενική ομολογία οι συνθήκες των γυρισμάτων είχαν τρομακτικές δυσκολίες κυρίως λόγω των καιρικών συνθηκών και της ταλαιπωρημένης του υγείας.