Η φωτογράφιση των πνευμάτων, William H. Mumler

Ο Αμερικάνικος εμφύλιος ήταν πιθανόν από τους πιο τραγικούς πολέμους στην ιστορία των Ηνωμένων πολιτειών,  αφού άφησε 600.000 νεκρούς στα πεδία των μαχών, 500.000 χιλιάδες νεκρούς από τον γενικό πληθυσμό ενώ κατέστρεψε το 40% της οικονομίας. 

Τα τραγικά αυτά συμβάντα εκτός των άλλων δημιούργησαν το κατάλληλο κλίμα για την ανάπτυξη του πνευματισμού σαν μια ευκαιρία για επικοινωνία των ζωντανών με τις ψυχές των αγαπημένων τους προσώπων που τόσο απότομα και βίαια είχαν χάσει.

Μέσα στους πολλούς πνευματιστές, μέντιουμ και κάθε λογής τσαρλατάνους που βρήκαν την κατάλληλη ευκαιρία για την εκμετάλλευση του πόνου και της αμάθειας των πονεμένων ανθρώπων ήταν και ένας ερασιτέχνης φωτογράφος ο William Mumler που έγινε πασίγνωστος λόγω της ικανότητας του να φωτογραφίζει τα πνεύματα των πεθαμένων συγγενών των πελατών του. Μακάβριο αλλά πολύ προσοδοφόρο. 

Η ιδέα αυτής της ενασχόλησης  ξεκίνησε όταν κατά τη διάρκεια πειραματισμών του για τη δημιουργία ενός αυτοπορτρέτου (Selfie),  διαπίστωσε ότι μετά την εμφάνιση της φωτογραφίας του,  είχε αποτυπωθεί , κάπως πιο αχνά και δίπλα του, ο ξάδελφος του. Ευφυής καθώς ήταν κατέλαβε πως επιτεύχθηκε αυτό το τυχαίο θαύμα και προσπάθησε να το επαναλάβει. Όταν το κατάφερε ξανά και ξανά είχε στα χέρια του ένα προϊόν με τεράστια ζήτηση. 

Το θαύμα μπορούσε να επιτευχθεί με πολλούς φωτογραφικούς τρόπους. Σήμερα, αν το κάναμε με το Photoshop θα συνδυάζαμε δύο φωτογραφίες ή για του ς ψαγμένους 2 layers. Το ίδιο έκανε και ο Mumler μόνο που το έκανε με τις γυάλινες πλάκες με ασήμι που είχε στη διάθεση του τη δεκαετία του 1870.

Βέβαια η επιχείρηση είχε ένα τεράστιο πρόβλημα. Πως θα βρεθεί μια φωτογραφία του νεκρού που υποτίθεται θα φωτογράφιζε το πνεύμα του; Στην περίπτωση του Αβραάμ Λίνκολν που είναι μια από τις πιο γνωστές φωτογραφίες του τα πράγματα ήταν εύκολα αφού ήταν πρόεδρος των ΗΠΑ και υπήρχαν πολλές φωτογραφίες του στις εφημερίδες. Για τους άλλους βρήκε δύο λύσεις. Η πρώτη ήταν να φτιάχνει το πνεύμα τόσο ασαφές (με μικρότερο χρόνο έκθεσης στο φως) ώστε να φαίνεται μεν αλλά να μην αναγνωρίζεται δε. Η δεύτερη, η πιο επικίνδυνη που όμως δεν αποδείχθηκε ποτέ, ήταν να μπαίνει στα σπίτια των πελατών και να κλέβει τις φωτογραφίες. Σε κάθε περίπτωση τα κατάφερνε θαυμάσια. 

Όταν έχεις μεγάλη επιτυχία,  αυξάνεις τη λίστα με τους πελάτες αλλά και το κατάστιχο με τους εχθρούς σου. Έτσι οι καταγγελίες των εχθρών του τον οδήγησαν κατηγορούμενο για απάτη κατ’ εξακολούθηση, στο δικαστήριο. Το οξύμωρο ήταν ότι αθωώθηκε λόγω αμφιβολιών μιας και κανένας από του κατήγορους τους δεν μπόρεσε να περιγράψει με ακρίβεια τη μέθοδό του. Ωστόσο η δικαστική αυτή περιπέτεια του κατέστρεψε τη φήμη και τελικώς αναγκάστηκε να σταματήσει αυτού του είδους τη φωτογράφιση. 

Αργότερα κατάφερε, αυτός ο πολύ έξυπνος άνθρωπος, να επινοήσει μια φωτογραφική μέθοδο μεταφοράς φωτογραφιών σε έντυπα με πολύ εύκολο και αποδοτικό τρόπο, μια επινόηση πολύ σημαντική τόσο για την χρήση όσο και για τη διάδοση της φωτογραφίας.