Θανάσης Βέγγος, σύντομο Ιστορικό

Ήταν η Μακρόνησος που μετέτρεψε έναν καλό άνθρωπο στον δικό μας καλό άνθρωπο. Ήταν το 1948 που ο Θανάσης Βέγγος πήγε στη Μακρόνησο. Ένας ακόμη ανεπιθύμητος που μέσα στο ιλαροτραγικό και απάνθρωπο περιβάλλον της εξορίας του, κάνει τα πρώτα βήματα στην υποκριτική και τους συγκρατούμενους του να απολαύσουν τις ερμηνείες του και να γελάσουν. 

Ο Νίκος Κούνδουρος που βρίσκεται στον ίδιο χώρο εξορίας  γνωρίζει και γίνεται φίλος με το Θανάση. Αργότερα σαν σκηνοθέτης του δίνει μια θέση φροντιστή στη ταινία η Μαγική Πόλη, Αυτή είναι αφετηρία του στο χώρου του κινηματογράφου. Κομπάρσος στην αρχή, με μικρούς ρόλους στη συνέχεια σχηματίζει σιγά - σιγά τη φιγούρα ενός αεικίνητου ανθρώπου που οι κακουχίες στη ζωή του μπορούν να ταυτιστούν με τις δικές μας. 

Η δικαιολογημένη επιτυχία της καλλιτεχνικής του πορείας του είναι τόσο μεγάλη που ιδρύει τη δική του εταιρία: "ΘΒ ταινίες γέλιου". Η εταιρεία του τον κατέστρεψε οικονομικά αλλά τον απογείωσε καλλιτεχνικά. Και τα δύο αποτελέσματα οφείλονταν στην επιμονή του να παράγει κάτι τέλειο και σημαντικό αδιαφορώντας για το κόστος. Το κατάφερε,  αφού οι ταινίες αυτές ήταν οι πιο χαρακτηριστικές του με καταιγιστικούς ρυθμούς  που θυμίζουν τον Αμερικανικό βωβό κινηματογράφο. 

Οι Ταινίες σταθμοί της καλλιτεχνικής του καριέρας είναι: "Τι έκανες στον Πόλεμο Θανάση"  και "Θανάση πάρε το όπλο σου"την δεκαετία 70. Οι ταινίες είναι σημαντικές όχι μόνο για τη βράβευση του ηθοποιού με το βραβείο του Α’ ρόλου αλλά και κυρίως γιατί παρουσίασαν ένα άλλο πρόσωπο που παραμένει αεικίνητο αλλά στην ερμηνεία του η κωμωδία με το δράμα παραμένουν θολά. Το γέλιο γίνεται λυγμός και οι θεατές φεύγουν με τις εικόνες χαραγμένες για πάντα στη μνήμη τους. 

Η ερμηνευτική του δεινότητα τον κάνουν αποτελεσματικό εργαλείο και στους σκηνοθέτες του Νέου Ελληνικού Κινηματογράφου με συμμετοχή στην ταινία "To βλέμμα σου Οδυσσέα" του Θόδωρου Αγγελόπουλου αλλά και σε δύο πολύ σημαντικές  ταινίες του Παντελή Βούλγαρη: την "Ήσυχες Ημέρες του Αυγούστου" και την  "Όλα είναι δρόμος".

Στην σπονδυλωτή ταινία όλα είναι δρόμος ο Θανάσης Βέγγος γίνεται φονιάς. Σκοτώνει ένα κυνηγό με το ίδιο του το όπλο. Η φονική πράξη γίνεται με αφορμή τη δολοφονία της τελευταίας νανόχηνας από τον κυνηγό που γίνεται θύμα. Η ακραία αυτή αντίδραση στα όρια τις υπερβολής διατυπώνει μέσα από την ερμηνεία του Βέγγου την τιμωρία για την άσκοπη φθορά της φύσης και την απάνθρωπη συμπεριφορά του στα άλλα έμβια όντα. 

Ποιος θα μπορούσε να τιμωρήσει πιο πειστικά την ανθρώπινη αδιαφορία από τον ηθοποιό που ήταν η προσωποποίηση της καλοσύνης και της υπομονής. Αυτή η ακραία και εν τέλει καταδικαστέα πράξη γίνεται δεκτή μόνο και μόνο επειδή γίνεται από αυτόν. Ο  Βούλγαρης ίσως να διάλεξε τον Βέγγο για να δείξει την απόγνωση που οδήγησε στην πράξη, αφού κινηματογραφικά είναι απαλλαγμένος από κάθε ανθρώπινη κακία. 

Ο Θανάσης Βέγγος πέθανε το 2011 αλλά ακόμα έχει ΘΒ. Ο πράκτορας που υποφέρει για εμάς ντυμένος τσιγγάνος, αχθοφόρος, γιατρός, φωτογράφος, παλαιστής έτοιμος απεικονίσει τα βάσανα μας και να τα κάνει γέλιο.