Η Μαίρη Χρονοπούλου και δύο κινηματογραφικά αξιώματα

Η Μαίρη Χρονοπούλου είναι μια μεγάλη σταρ του Ελληνικού Σινεμά. Έγινε ευρέως γνωστή τις δεκαετία του 50 και του 60  όταν ο Ελληνικός Κινηματογράφος είχε τη μεγάλη του εποχή. Η ηθοποιός ήταν η ταυτόχρονα η  μοιραία γυναίκα στα μαυρόασπρα δράματα και μια  γυναίκα ταυτόσημη του στυλ και της κομψότητας  στα γεμάτα φως μιούζικαλ. 

Η πορεία της συνεχίστηκε με μικρότερη ένταση ακολουθώντας αυτό  το μούδιασμα που συνέβη με τη δραματική μείωση των Ελληνικών ταινιών αλλά και την αισιοδοξία, λίγο αργότερα, για κάτι καινούργιο,  όταν στο Ελληνικό σινεμά εμφανίστηκαν ιδιοφυείς νέοι δημιουργοί σαν τον Αγγελόπουλο. 

Σε αυτή την αλλαγή, η Χρονοπούλου ήταν παρούσα με συμμετοχή στους Κυνηγούς, στο Ταξίδι στα Κύθηρα και ένα βραβείο στο φεστιβάλ της Θεσσαλονίκης για τα παιδιά της Χελιδόνας. Η απόσταση του σύγχρονου Ελληνικού κινηματογράφου από τις ταινίες του Φίνου φαίνεται τεράστια όχι όμως για την ίδια και για πολλούς άλλους ηθοποιούς  της γενιάς της που είχαν ταλέντο, υποκριτική δεινότητα και αγαπη για αυτο που κανουν.  

 Η ίδια, σε μια συνέντευξη της είχε δηλώσει ότι η ερμηνεία της στα παιδιά της Xελιδόνας ήταν αφαιρετική. Αφαίρεση στη λογοτεχνία είναι η ηθελημένη παράλειψη πραγμάτων που εννοούνται. Στο σινεμά τι πραγματικά είναι; Αν υποθέσουμε ότι είναι μια ερμηνεία που κρύβει τα πάντα εκτός από αυτό που έχει ζητηθεί από τον σκηνοθέτη, θεωρούμε τη δήλωση αυτή σαν κινηματογραφικό αξίωμα. 

Είναι κινηματογραφικό αξίωμα ότι στο πλατό, η υποκριτική δεινότητα του ηθοποιού ταυτίζεται με τη δυνατότητα του να κάνει αυτό που του ζητάει ο σκηνοθέτης. Τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο. Η ρήση λοιπόν της Μαίρης Χρονοπούλου είναι ένα ξεκάθαρο αποτύπωμα του τρόπου που αντιλαμβάνεται την συμμετοχή της μέσα από το κινηματογραφικό πλαίσιο. 

Στην ίδια συνέντευξη, ο δημοσιογράφος της ζήτησε να του επιβεβαιώσει τη γνώση της για πολλές κινηματογραφικές τεχνικές λεπτομέρειες. Του το επιβεβαίωσε,  συμπληρώνοντας ότι είναι υποχρέωση της να ξέρει αυτές τις λεπτομέρειες. Είναι υποχρέωση του ηθοποιού να ξέρει για παράδειγμα τις εστιακές αποστάσεις των φακών και πως αυτές επηρεάζουν τον τρόπο της ερμηνείας τους. Ακόμη ένα κινηματογραφικό αξίωμα. 

Η Μαίρη Χρονοπούλου δεν είναι η μόνη ηθοποιός  που συμμετείχε στην εξέλιξη του σύγχρονου ελληνικού κινηματογράφου, είναι όμως από τις λίγες που κατα τη γνώμη μας κατανόησε τον οργανικό ρόλο ενός ηθοποιού στο σινεμά και τον διατήρησε στη σωστή του διάσταση χωρίς υπερβολές. 

Αυτό, αν και ακούγεται αυτονόητο ουσιαστικά είναι δύσκολο. Πιθανόν το πιο δύσκολο για έναν ηθοποιό στον κινηματογράφο είναι να ερμηνεύσει έναν ρόλο υποτασσοντας τις ενδεχομένως τεράστιες δυνατότητες και το εγώ του στις ανάγκες του σκηνοθέτη και της ταινίας.