Ο Πεταλούδας (Papillon), Σύντομη περιγραφή της ταινίας

Ο Πεταλούδας (Papillon) είναι μια ταινία βασισμένη στη ομώνυμη βιογραφική νουβέλα του γάλλου κατάδικου Ανρί Σαριέρ που βγήκε στις κινηματογραφικές αίθουσες το 1973 σε σκηνοθεσία του Φράνκλιν Σάφνερ. Πήρε το όνομα της από το τατουάζ μιας πεταλούδας που είχε ο πρωταγωνιστής στο στέρνο. 

Η ιστορία ξεκινάει με την καταδίκη του Ανρί το 1931 για τη δολοφονία ενός φίλου του. Ένα έγκλημα που κατά τους ισχυρισμούς του δεν διέπραξε ποτέ, χωρίς όμως να υπάρχουν αδιάσειστα στοιχεία για κάτι τέτοιο. Η ταινία ουσιαστικά είναι ένα χρονικό των αποτυχημένων αποδράσεων του πεταλούδα μέχρι την τελευταία ,δυσκολότερη από όλες, που κατόρθωσε να αποδράσει, να καταφύγει στην Βενεζουέλα και να εγκατασταθεί εκεί μόνιμα και νόμιμα. Οργανικό ρόλο στην ταινία παίζουν και οι περιγραφές για τις αυθαιρεσίες των φυλάκων, την σκληρή ζωή των καταδίκων και την ζοφερή τους καθημερινότητα.

Τους πρωταγωνιστικούς ρόλους μοιράστηκαν ο Στηβ Μακουίν και ο Ντάστιν Χόφμαν. Η κατά γενική ομολογία εξαιρετικές ερμηνείες τους συνέβαλαν ώστε η ταινία να θεωρείται σήμερα μια  κλασική ταινία απόδρασης και όχι ένα ρομαντικό και για πολλούς, ανόητο μελόδραμα. 

Στην τελευταία σκηνή η βουτιά από έναν πολύ ψηλό βράχο του πεταλούδα προς τη θάλασσα και την ελευθερία, έγινε από τον ίδιο τον Στηβ Μακουίν που δεν δέχτηκε να γυριστεί από κασκαντέρ. Αργότερα, πως ο ίδιος δήλωσε, ήταν από τις πιο συναρπαστικές εμπειρίες της ζωής του. Όπως και να έχει, το πιο πάνω περιστατικό είναι ενδεικτικό του επαγγελματισμού που οι ηθοποιοί αντιμετώπισαν τις ερμηνείες τους.  

Το κόστος της ταινίας έφτασε τα 12 εκατομμύρια δολάρια, πολύ υψηλό για την εποχή, που δικαιολογείται από τα πολλά γυρίσματα σε διαφορετικές τοποθεσίες. Η ταινία κατόρθωσε να βγάλει τα διπλά χρήματα περίπου 24  εκατομμύρια δολάρια και να γίνει εμπορική επιτυχία. 

Την ίδια επιτυχία είχε γνωρίσει και η ομόνωνυμη νουβέλα κάτι που πιθανόν δείχνει μια ταύτιση του κοινού, των αναγνωστών και των θεατών, με το βασικό θέμα και του βιβλίου και της ταινίας που δεν είναι άλλο από την αναζήτηση της ελευθερίας. Η αναζήτηση της ελευθερίας είναι ένα διαρκές ζητούμενο για όλους όσους την στερούνται είτε είναι αθώοι είτε όχι.

Αυτό κατά τη γνώμη μας είναι ένα από τα μυστικά της επιτυχίας του έργου. Η ταύτιση του κοινού με τον αγώνα για την ελευθερία. Η προσπάθεια για την δραπέτευση από την καταπιεστική φυλακή του καθενός, που μπορεί να είναι η δουλειά, τα σοβαρά προβλήματα υγείας, η ακόμη και τα πρέπει που του επιτάσει ο ίδιος του ο εαυτός. 

To remake της ταινίας το 2018 δεν κατάφερε να προσελκύσει το κοινό με την ίδια επιτυχία. Ίσως γιατί είχε μια ξεκάθαρη στροφή προς την ανάδειξη της περιπέτειας. 

Ο  ίδιος ο Σαριέρ που εργάστηκε ως σύμβουλος στην ταινία βοηθώντας στην επιλογή των χώρων για τα γυρίσματα, δεν πρόλαβε την πρώτη προβολή της ταινίας, αφού πέθανε μια εβδομάδα πριν στην Ισπανία σε ηλικια 66 χρονών.