Το μακιγιάζ στο θέατρο και στον Κινηματογράφο

Μακιγιάζ είναι η το σύνολο των μεθόδων των τρόπων και των μέσων που έχουν σκοπό στην αλλαγή της ανθρώπινης εμφάνισης. Ιστορικά, φαίνεται ότι ξεκίνησε για λόγους καμουφλάζ, επίδειξης, θρησκευτικής σκοπιμότητας ή και επικοινωνίας των προθέσεων μεταξύ ανθρώπων και φυλών. Με την πάροδο όμως των αιώνων το μακιγιάζ άρχισε να χρησιμοποιείται όλο και περισσότερο για διακοσμητικούς λόγους και σήμερα αποτελεί βασική προϋπόθεση για κάθε εμφάνιση καθημερινή η επίσημη. 

Στην αρχαία Ελλάδα χρησιμοποιούσαν σαν βασικό καλλυντικό σκόνη ανθρακικού μόλυβδου (το ψιμύθιο) και κιμωλία για να λευκαίνουν το πρόσωπο τους. Στις θεατρικές παραστάσεις οι ηθοποιοί αντί για μακιγιάζ χρησιμοποιούσαν μάσκες που αλλοιώνουν τα χαρακτηριστικά τους και τους δίνουν την μορφή των ρόλων τους, μια πρακτική δανεισμένη από θρησκευτικά και τελετουργικά δρώμενα. Στο αρχαίο ελληνικό θέατρο δεν υπήρχαν γυναίκες ηθοποιοί, έτσι οι άντρες με τις κατάλληλες μάσκες και κοστούμια αναλάμβαναν και τους γυναικείους ρόλους. Αυτή η αμφίεση είναι πιθανότατα η αρχή του θεατρικού μακιγιάζ. 

Πολύ αργότερα, στις αρχές του 20ου αιώνα,  Ο Carl Baudin ένας Γερμανός ηθοποιός κατασκεύασε μια πάστα στο χρώμα του δέρματος με σκοπό να καλύψει την ένωση μεταξύ της περούκας και του προσώπου του. Αυτή η πάστα έγινε τόσο δημοφιλής μεταξύ των ηθοποιών που ο Baudin άρχισε να την κατασκευάζει για μεταπώληση. Αυτή η πάστα θεωρείται ο πρόδρομος του σύγχρονου θεατρικού μακιγιάζ. 

Το μακιγιάζ κατά αρχάς στο θέατρο και αργότερα στον κινηματογράφο εξελίχθηκε σε μια τέχνη που είναι ικανή να προσαρμόσει το πρόσωπο ενός ηθοποιού σε αυτό που απαιτεί ρόλος του και που αποτελεί καθοριστικό παράγοντα για την επιτυχία ή όχι μιας παράστασης ή μιας ταινίας. 

Υπάρχουν δύο είδη μακιγιάζ. Το αισθητικό που αποσκοπεί στον τονισμό των χαρακτηριστικών του προσώπου των ηθοποιών για να γίνει ανάλογα πιο όμορφο ή πιο άσχημο και στο μακιγιάζ γκριμάλ που αποσκοπεί στην παραμόρφωση των χαρακτηριστικών του προσώπου ή και σώματος των ηθοποιών ώστε να αλλάξουν ριζικά. Για παράδειγμα να φαίνονται Ινδοί ενώ είναι ευρωπαίοι ή ανθρωπόμορφα τέρατα ή και εξωγήινοι.

Η παραμόρφωση των χαρακτηριστικών είναι πολύ δύσκολη και απαιτητική εργασία που φτάνει στα όρια της γλυπτικής, απαιτεί επίσης ένα πλήθος από υλικά με μεγάλο κόστος και πολύ χρόνο ώστε να ολοκληρωθεί και το αποτέλεσμα να φαίνεται αληθινό.  Από την άλλη και ο απλός τονισμός των χαρακτηριστικών ενός προσώπου, είναι επίσης μια δύσκολη εργασία αφού βασίζεται στη σωστή διαχείριση κάθε προσώπου, στο χρώμα του δέρματος, στη φωτεινότητα που πρέπει να εκπέμπει και στις σκιές που πρέπει ή όχι να φαίνονται. 

Το κινηματογραφικό μακιγιάζ τα πράγματα είναι λίγο πιο δύσκολα από ότι στο θέατρο μιας και εκτός του φωτισμού και της απόστασης παίζουν ρόλο η εστιακή απόσταση, η γωνία του φακού και ο τόπος των γυρισμάτων όταν αυτά γίνονται σε εξωτερικούς χώρους. 

Όμως, το κινηματογραφικό μακιγιάζ με την εξέλιξη της τεχνολογίας έχει πια τη δυνατότητα της ψηφιακής μεταμόρφωσης σε τόσο ρεαλιστικό επίπεδο που ουσιαστικά δεν υπάρχει ορατή διαφορά, κάτι που μπορεί να το καταλάβει ο καθένας μας αν χρησιμοποιήσει τα φίλτρα του Instagram.