Το Πάσχα αποτελεί τη θεμελιώδη εορτή του Χριστιανισμού, εορταζόμενη προς ανάμνηση της Ανάστασης του Ιησού Χριστού, γεγονός που αποτελεί τον πυρήνα της χριστιανικής θεολογίας. Ο εορτασμός του συνδέεται άρρηκτα με την Μεγάλη Εβδομάδα, η οποία περιλαμβάνει μία σειρά από Ιερές Ακολουθίες που κλιμακώνονται στην Αναστάσιμη Θεία Λειτουργία, τελετουργία που σηματοδοτεί τη μετάβαση από το πένθος της Σταύρωσης στη χαρά της Ανάστασης.
Η χρονολόγηση του Πάσχα ακολουθεί σύνθετους αστρονομικούς και εορτολογικούς υπολογισμούς, οι οποίοι διαφέρουν μεταξύ της Ορθόδοξης Εκκλησίας και της Δυτικής Χριστιανοσύνης. Η πρώτη χρησιμοποιεί το Ιουλιανό ημερολόγιο, ενώ η δεύτερη το Γρηγοριανό ημερολόγιο, γεγονός που συχνά οδηγεί σε διαφοροποίηση των ημερομηνιών εορτασμού.
Τα λατρευτικά και πολιτισμικά έθιμα του Πάσχα συνδυάζουν αρχαίες προχριστιανικές πρακτικές με θεολογικές έννοιες της σωτηριολογίας. Ο στολισμός και η περιφορά του Επιταφίου συνιστούν αναπαράσταση της ταφής του Χριστού, ενώ η νηστεία της Μεγάλης Σαρακοστής επιτελεί ρόλο πνευματικής και σωματικής προετοιμασίας. Παράλληλα, το βάψιμο των κόκκινων αυγών, σύμβολο ζωής και αναγέννησης, και η κατανάλωση του οβελία στο Πασχαλινό τραπέζι αντικατοπτρίζουν στοιχεία της Παλαιάς Διαθήκης και της συμβολικής θυσίας.