Ελληνική Μυθολογία: Έρωτας

Ο θεός Έρωτας στην αρχαία ελληνική μυθολογία ήταν η προσωποποίηση της ελκτικής δύναμης που γεννά την αγάπη και την έλξη ανάμεσα στους ανθρώπους. Σύμφωνα με τη Θεογονία του Ησίοδου, ο Έρωτας ήταν μία από τις πρώτες θεότητες που εμφανίστηκαν από το Χάος, μαζί με τη Γαία και τον Τάρταρο, ενώ άλλες πηγές, όπως ο Πλάτωνας, τον αναφέρουν ως παιδί της Αφροδίτης και του Άρη ή ακόμη και του Πόρου και της Πενίας. Ο Έρωτας συνδέεται με την αναζήτηση της ολοκλήρωσης και της ένωσης, και η μορφή του έχει χρησιμοποιηθεί ως σύμβολο τόσο της σαρκικής όσο και της πνευματικής αγάπης.

Η απεικόνισή του στην τέχνη παρουσιάζει συχνά τον Έρωτα ως μικρό αγόρι με φτερά, που φέρει τόξο και βέλη. Τα βέλη αυτά έχουν τη δύναμη να κάνουν όποιον χτυπηθεί από αυτά να ερωτευτεί με πάθος. Ο Έρωτας ως θεότητα της έλξης και της δημιουργίας επηρέασε έντονα τη φιλοσοφική σκέψη, ιδιαίτερα μέσα από τον Πλατωνικό έρωτα που προτάθηκε από τον Πλάτωνα ως ένωση των ψυχών πέρα από τα φυσικά χαρακτηριστικά. Στον Ορφισμό, ο Έρωτας θεωρείται ως κινητήρια δύναμη της κοσμικής αρμονίας και δημιουργίας.

Ο Έρωτας παραμένει διαχρονικό σύμβολο της αγάπης και της αναζήτησης για το απόλυτο συναίσθημα, στοιχείο που ενσωματώνεται σε πολλούς πολιτισμούς και φιλοσοφικές παραδόσεις.