Το χρυσάνθεμο των σιταγρών (Glebionis segetum), γνωστό και ως αγριομαντηλίδα, καθώς και το χρυσάνθεμο το στεφανωματικό (Glebionis coronaria), γνωστό και ως μαντηλίδα, αποτελούν αυτοφυή φυτά της ελληνικής χλωρίδας, τα οποία ανήκουν στην οικογένεια των Αστεροειδών. Τα είδη αυτά απαντώνται κυρίως σε καλλιεργούμενα ή ακαλλιέργητα χωράφια, αγρούς και άκρες δρόμων, από τα τέλη του χειμώνα έως τα μέσα της άνοιξης.
Η αγριομαντηλίδα είναι μονοετές φυτό με όρθιο, διακλαδιζόμενο βλαστό και χαρακτηριστικά άνθη με έντονα κίτρινα πέταλα. Το χρυσάνθεμο το στεφανωματικό, επίσης μονοετές, παρουσιάζει διπλή χρωματική σύνθεση στα άνθη: κίτρινο κέντρο και λευκά ή ανοικτοκίτρινα πέταλα περιφερειακά. Η άνθηση και των δύο ειδών αρχίζει κατά κανόνα από τον Μάρτιο και κορυφώνεται τον Απρίλιο και τον Μάιο.
Αμφότερα τα είδη ανήκουν στα παραδοσιακά αγιολούλουδα της ελληνικής υπαίθρου, καθώς σχετίζονται με την περίοδο των εορτών της άνοιξης και ιδιαίτερα με τον εορτασμό του Αγίου Γεωργίου και της Πρωτομαγιάς. Στην ελληνική λαϊκή παράδοση, αποτελούν μέρος της εποχικής βλάστησης που συνδέεται με την αναγέννηση της φύσης.
Οι μαντηλίδες και οι αγριομαντηλίδες αναπαράγονται με σπόρο και είναι προσαρμοσμένες στο μεσογειακό κλίμα, με ανθεκτικότητα στην ξηρασία και στις διακυμάνσεις της θερμοκρασίας. Εξαιτίας της αφθονίας και της ανθεκτικότητάς τους, συχνά θεωρούνται και ζιζάνια σε γεωργικές καλλιέργειες, αν και διατηρούν σημαντικό οικολογικό ρόλο για τα επικονιαστικά έντομα.