Διόνυσος, μετά τη φωτιά του Αυγούστου 2009 , Αττική

Υπάρχουν τεράστια κομμάτια βουνού που δεν βλέπεις ούτε ένα δέντρο. Μόνο κάποια καμένα πουρνάρια  και λίγο πράσινο στο έδαφος.

Ο σημαντικότερος λόγος της αδιαφορίας μας, είναι ότι δεν θεωρούμε το δάσος, σαν το φυσικό μας περιβάλλον. Έχουμε από καιρό ξεχάσει,  να το χαιρόμαστε, να το περπατάμε, να το απολαμβάνουμε.

Η καλύτερη μας εικόνα για το δάσος είναι από κάποια εκπομπή της  τηλεόρασης, που γρήγορα βαρεθήκαμε.  Έτσι αν δεν υπάρξουν βροχές, αν το καλοκαίρι δεν είναι καυτό, αν οι διακοπές μας δεν χαλάσουν, όλα θα είναι όπως πρώτα.  Φυσικά, σαν δείγμα του πολιτισμού μας, θα λυπόμαστε…