Αττική: Βουλιαγμένη

Η Βουλιαγμένη Αττικής αποτελεί παράκτια περιοχή της νοτιοανατολικής Αττικής, ενταγμένη διοικητικά στον Δήμο Βάρης-Βούλας-Βουλιαγμένης, και συγκροτεί τμήμα του παραλιακού μετώπου του Σαρωνικού Κόλπου. Η γεωγραφική της θέση, ανάμεσα στη Βούλα και τη Βάρκιζα, σε άμεση γειτνίαση με τον Υμηττό και το ακρωτήριο Λαιμός Βουλιαγμένης, συνέβαλε στη διαμόρφωση ενός τοπίου όπου συνυπάρχουν ο αστικός ιστός, οι φυσικοί σχηματισμοί και οι θαλάσσιες δραστηριότητες. Η λειτουργική της σύνδεση με την Αθήνα μέσω της Λεωφόρου Ποσειδώνος ενίσχυσε την οικιστική και τουριστική ανάπτυξη της περιοχής κατά τον 20ό αιώνα, εντάσσοντάς την σταδιακά στον ευρύτερο μητροπολιτικό χώρο.

Κομβικό στοιχείο της φυσιογραφικής και επιστημονικής ταυτότητας της περιοχής αποτελεί η Λίμνη Βουλιαγμένης, ένας καρστικός γεωλογικός σχηματισμός με θερμά νερά πλούσια σε μεταλλικά στοιχεία. Η ιδιαίτερη υδροδυναμική της συμπεριφορά έχει αποτελέσει αντικείμενο μελέτης της γεωλογίας και της υδρογεωλογίας, ενώ η ιστορική της σύνδεση με τη λατρεία των Νυμφών στην αρχαιότητα την εντάσσει στο πολιτισμικό τοπίο της περιοχής.

Η παραλιακή ζώνη της Βουλιαγμένης χαρακτηρίζεται από οργανωμένες και ελεύθερες παραλίες, όπως η Ακτή Βουλιαγμένης, οι οποίες υποστηρίζουν δραστηριότητες αναψυχής, θαλάσσιου αθλητισμού και τουρισμού, συμβάλλοντας στη συγκρότηση της τοπικής οικονομίας. Παράλληλα, οι πευκόφυτες εκτάσεις και ο αστικός πράσινος χώρος του Λαιμού συγκροτούν ένα περιβάλλον υψηλής περιβαλλοντικής αξίας, όπου διατηρείται η ισορροπία ανάμεσα στη φυσική βλάστηση και την ανθρώπινη παρέμβαση.

Η ιστορική εξέλιξη της Βουλιαγμένης συνδέεται άμεσα με τη μεταπολεμική ανάπτυξη της Αθηναϊκής Ριβιέρας, στο πλαίσιο της οποίας η αρχιτεκτονική, ο πολεοδομικός σχεδιασμός και οι πρακτικές αναψυχής διαμόρφωσαν ένα πρότυπο παραθαλάσσιου οικισμού, προσανατολισμένου στη συνύπαρξη κατοικίας, τουριστικών λειτουργιών και φυσικού τοπίου.